معمولاً در روانشناسی رفتار این افراد را «خودمیان بینانه» می‌نامند؛ یعنی دنیا طبق تصورات و ذهنیت آنها است و خود را در مرکز این هستی می‌دانند و...
متاسفانه برخی افراد سر هر موضوع و یا اتفاقی که از طرف فرد مقابلشان صورت می گیرد، پیش‌داوری و یا قضاوت زود هنگام می‌کنند که در زندگی آنها تاثیر منفی می‌گذارد.
افرادی‌که خیلی سریع پیش‌داوری و قضاوت می‌کنند، معمولا چنین تصوری دارند که خیلی از مسائل را می‌دانند و زمانی‌که در وجود خود چنین تحلیلی دارند، تجربه و خاطرات زیادی دارند که اطلاعات آنها بسیار زیاد، کافی و چه بسا بیشتر از دیگران است.
معمولاً در روانشناسی رفتار این افراد را «خودمیان بینانه» می‌نامند؛ یعنی دنیا طبق تصورات و ذهنیت آنها است و خود را در مرکز این هستی می‌دانند.
این افراد معمولا سعی می‌کنند خیلی زود در مورد پدیده‌ها، داوری و دیدگاه‌های خود را در مورد این پدیده‌ها بیان کرده و قضاوت کنند.
عملا این افراد راه خود را بر تجربه‌های جدیده بسته و به خود چنین اجازه‌ای نمی‌دهند که اطلاعات، دیدگاه‌ها، نظرات جدیدی وارد ذهنشان شده و برداشتش از دنیا، برداشت غیر منطبق با واقع است و به دنبال آن طبیعتا به تدریج سازگاری آنها با جهان خارج، کاهش پیدا می‌کند؛ یعنی با اطرافیان خود دیگر نمی‌تواند کنار بیاید و با دوستان و اطرافیان و همکاران خود رابطه خوبی داشته باشد و روابط اجتماعی آنها محدود و کیفیت آن کم می شود و این مسئله باعث می شود که به تدریج رضایت این افراد از زندگی‌شان کاهش یابد.
یکی از بهترین شیوه‌هایی که باعث می‌شود که افراد از پیش‌داوری پرهیز کنند، این است که همواره فکر کنند همه حقیقت آن چیزی نیست که خودشان تصور می‌کنند و همیشه اتفاقاتی وجود دارد که این افراد در جریان نیستند و به قول ادبا:
« مرا دو گوش دادند و یک زبان»یعنی افراد باید سعی کنند که بیشتر اطلاعات را وارد ذهنشان کنند و با خود پیمان ببندند که قبل از هر پیش‌داوری، نخست باید جنبه‌های مختلف یک مسئله و یا پدیده را مورد بررسی قرار بدهند؛ البته این روش یک نوع مهارت در زندگی افراد تلقی می‌شود.
زوج ها باید در موقعیت‌های مختلف این شیوه را تمرین کرده تا به تدریج این شیوه، در فرآیند فکری آنها چیره شود و به دور از پیش داوری، قضاوت و تصمیم‌گیری کنند.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
